"-Total, a alguien tendrás que contarle, antes o después, la verdad. Lo dijo despacio, con fatiga, porque nunca había creído que la verdad sirviera para nada. "

viernes, 24 de septiembre de 2010

boja

Vull escriure. Y vull escriure en valencià. Valencià, català, me's* igual el nom (mai he comprés com s'hi poden enfadar algunes persones per utilitzar una paraula o un altra, potser, -i es el més probable- que no tinga idea de la política que l'envolta, però he de confessar que la nomenclatura en aquest moment me's* igual)

Y no m'ix.
En realitat, ultimament , del cap no m'ix res servible. Tu no fas mes que envoltarme el cap i alló pareix un colomer tot plé de pardals y merdes. I jo m'estic tornant boja. Amb el pas dels dies sentisc que perdu el cap. El cap per tu. I mira que la meua regla bàsica es no fer precisament el que estic fent ara, perdre el cap, perdre el cap per ningú. Serà per això, per que tu no ets cualsevol persona.
Veus? Ací estàs una altra volta y per a que serveix? Per a res. Per marejar-me el cap (que era el que pretenies, dons Al·leluia! l'has aconseguit).




* Tinc un xicotet problema amb els barbarismes i els pronoms febles: me's o m'es o me es ...

jueves, 23 de septiembre de 2010

jodeeeeeer

No, no puedes hacerme esto, no te lo permito.
No permito que juegues conmigo, conmigo y mi corazón alterado.
Que soy yo. YO. La que tiene que jugar contigo, no al revés!
No, no puedo permitírtelo.

Mierda! es demasiado tarde...

jueves, 16 de septiembre de 2010

Que no.

que no puede ser que cada cosa me recuerde a él.
Me da absolutamente lo mismo de que narices estemos hablando, pero me acuerdo de el y de su maldita cara de guapo. JOLINES!
Si veo un avión, me acuerdo de que un dia de tantos le conté, mientras los dos mirábamos al cielo que cada avión que veías era que alguien se acordaba de ti.
Si me hablan de filosofia me acuerdo de las charlas que nos pegábamos debatiendo sobre Platón o de como "el destino" le habia mandado a ese lugar y que no sabia porqué, que tenia que averiguarlo.
Si me dicen que soy una cabrona repulsiva, me acuerdo que él lo era el doble,y que aprendí demasiadas cosas este verano.
Lo peor viene por la noche, cuando me meto en mi cama y descubro, descubro que no está ahí esperándome como aquellas noches de verano a hurtadillas. Descubro que no me va a volver a hacer la puñeta, ni me voy a volver a enfadar con él. Que no se va a quedar dormido con su brazo en mi cintura sintiéndole detrás de mi.

Y joderr! pasan demasiados aviones en esta ciudad!

miércoles, 8 de septiembre de 2010

SOS capíto V

No te voy a decir que no puedo vivir sin tí. Por que sí puedo.
Pero contigo es más divertido.

martes, 7 de septiembre de 2010

Me da rabia

Me da rabia porque con él creía que iba a comerme el mundo.
Porque sabía que con él al lado podria hacer cualquier cosa.
Porque tenía esa sensación dentro de mi que iba a durar siempre.
Me da rabia porque se ha ido,
y la sensación con él.